Roger (15) is gevlucht. Wat nu?

100.000 vluchtelingen in één kamp

In een kamp in het westen van Oeganda wonen zo’n 100.000 vluchtelingen. Elke week komen hier ongeveer 1.000 mensen bij, voornamelijk gevlucht uit Congo, Zuid-Soedan en Burundi. Roger is 15 jaar en vluchtte samen met zijn ouders uit Burundi. Ze zijn nu ongeveer een jaar in Oeganda.

Rebellen inval

Het gezin bestond eigenlijk uit vader, moeder en zeven kinderen. Na een inval van de rebellen in hun huis in Burundi vonden Roger en zijn ouders de andere zes kinderen opgehangen in de schuur. Ze zijn gaan rennen waardoor ze geen afscheid konden nemen noch de kinderen hebben kunnen begraven. Uiteindelijk zijn ze gevlucht naar Oeganda.

Nieuw bestaan

Ze hebben zich eerst geregistreerd. Vervolgens kregen ze een stukje grond en materialen zoals plastic zeil, wat houten palen en touw om een huis te bouwen. Vluchtelingen moeten creatief zijn om hun stukje land vorm te geven. Dat is hun nieuwe bestaan waarin ze zelfvoorzienend moeten worden. Zelf hun eten moeten verbouwen en een bestaan moeten zien op te bouwen.

Provisorisch huis

Het huis waar ze nu in wonen is maar klein. Op nauwelijks 4m2 doen ze alles. Een tent ten grote van de bescherming van een moestuin. Het huis houdt niet lang meer stand, het plastic gaat lekken en de takken kunnen het gewicht niet lang meer dragen. Ze moeten zelf op zoek naar nieuwe materialen.

Tekort aan voedsel en water

Van World Vision krijgen ze eten, maar dat is niet genoeg voor de hele maand. De laatste week moeten ze op zoek in de omgeving naar eten. Ook aan drinkwater is er een tekort. Mensen in het kamp hebben recht op 14 liter water per week, maar krijgen momenteel 10 liter.

De draad oppakken

Vader heeft het moeilijk. Er is weinig afleiding voor ouders en dus weinig mogelijkheden om de draad weer op te pakken. Hij probeert vooruit te kijken, niet te veel terug. Als hij terugdenkt aan alles wat er in Burundi is gebeurd, brengt dat alleen maar verschrikkelijke herinneringen met zich mee. Daarom doet hij maar alsof hij het kan vergeten, het achter zich kan laten. Ook al weet hij dat dat niet kan.

Geen moment uit het oog

Hij maakt zich erg zorgen over zijn zoon. Roger is het enige kind dat hij nog heeft. Hij kan niet nog een kind kwijtraken. Vader verliest Roger nooit uit het oog en slaapt zelfs naast hem. Alles om maar zeker te weten dat hij veilig is en dat alles goed gaat met hem. Dat hij leert en naar school gaat. Daarom was vader ook bij de lancering van Can’t Wait to Learn.

Can't Wait to Learn

Meer dan 32 miljoen kinderen uit conflictgebieden in de wereld zien nooit een leraar. Daarom ontwikkelde we een innovatieve lesmethode: Can’t Wait to Learn. Via educatieve spellen op tablets kunnen kinderen spelend leren rekenen en lezen. En kunnen ze hun leerachterstand inhalen. Zo ook Roger.

TeamUp

Roger is blij dat hij naast Can’t Wait To Learn ook mee kan doen met TeamUp. Facilitators zien dat Roger stil en teruggetrokken is. Hij vindt het moeilijk andere kinderen te vertrouwen. De spellen helpen hem daarbij. Elk spel is gebaseerd op een thema, zoals vriendschap, stress en assertiviteit. De vaardigheden die hij bij TeamUp opdoet, komen weer van pas in zijn dagelijks leven.

Spanning afschudden

Het leukste spel vindt hij Aipepeta: een lied dat je met elkaar zingt in een cirkel. Je hebt een denkbeeldig voorwerp en legt dat op je lichaamsdelen die je vervolgens losschut. Door dit spel voelt Roger zich vrij en kan hij de spanning letterlijk van zich afschudden. Na 45 minuten TeamUp loopt hij dan ook schouder aan schouder met een vriendje naar school.

Durven dromen

TeamUp en Can’t Wait to Learn zorgen ervoor dat Roger meer vertrouwen krijgt. In de mensen om hem heen, maar zeker ook in zichzelf. Ondanks de moeilijke situatie waar hij en zijn ouders zich in bevinden en de vreselijke dingen die ze hebben meegemaakt, durft Roger weer te dromen. Zijn grootste droom is om dokter te worden.

*De naam Roger is om veiligheidsredenen gefingeerd.