Emilie (11) voelt zich weer veilig

Veel gevluchte kinderen zijn blootgesteld aan angst en verlies. Dat heeft een enorme invloed op hun emoties en dagelijkse leven. Vraag het maar aan Emilie die in Oeganda woont. Zij ontvluchtte haar thuisland Rwanda samen met haar moeder en zeven broertjes en zusjes. Toch gloort er weer hoop aan de horizon.
Emilie kan weer naar school dankzij hulp van War Child in Oeganda

Met onderwijs geven wij kinderen in oorlog de touwtjes in handen om zelf een toekomst op te bouwen.

Foto: War Child

Met veel geweld ontvoerd

Op een nacht werden er stenen op haar huis gegooid. Emilie en haar hele familie waren doodsbang. De volgende dag werd haar vader met veel geweld ontvoerd. Dat was de laatste keer dat ze hem heeft gezien. De moeder van Emilie besloot om met het hele gezin vanuit het politiek onrustige Rwanda naar Oeganda te vluchten.

Grote dagelijkse zorgen

Emilie en haar familie hebben het erg zwaar. Zij mist haar vader nog elke dag. Nare herinneringen aan het geweld en de vlucht maken haar vaak verdrietig en angstig. En dan is er ook nog de zorg of er elke dag genoeg eten is en of haar school betaald kan worden. Want daar wil ze geen dag van missen.

Emilie is aan het touwtje springen bij War Child TeamUp in Oeganda

Onze activiteiten zorgen ervoor dat de veerkracht van kinderen wordt versterkt zodat ze beter leren omgaan met stressfactoren zoals pesten, boosheid en angst.

Foto: War Child

Lachend poseren Emilie en vriendin voor de camera, onder die lach trauma van oorlog - War Child doorbreek het zwijgen

Emilie heeft op school en tijdens onze activiteiten weer nieuwe vrienden gemaakt, dit helpt om weer even kind te kunnen zijn.

Foto: War Child

Uitlaatklep

School is voor Emilie namelijk dé ideale uitlaatklep. Het betekent voor haar routine. De vriendjes en vriendinnetjes geven haar een veilig gevoel. Emilie doet mee aan de innovatieve lesmethode Can’t Wait to Learn. Deze is bedoeld voor kinderen als Emilie om een leerachterstand in te halen. Via educatieve spellen op tablets leert zij spelend rekenen en lezen. “Ik vind rekenen het allerleukst: optellen en aftrekken. Nieuwe sommen maken. Daarna help ik altijd andere kinderen met rekenen”, vertelt Emilie trots. Ze wil graag blijven doorleren. Over de toekomst is Emilie vastbesloten. Haar droom is om dokter te worden. Met eigen ogen heeft ze gezien hoe kinderen vaak het meest lijden en te weinig aandacht krijgen. “Daar wil ik wat aan doen!”, klinkt het gepassioneerd uit de mond van Emilie.

Onderwijs op afstand tijdens de coronacrisis

Tijdens de coronacrisiszorgen we voor onderwijs op afstand, zodat de kinderen toch kunnen leren rekenen en lezen. Kinderen kunnen onze schoolgames volgen via de radio, de mobieltjes van familie of onze leentablets. Ook in dit vluchtelingenkamp kijken we wat we kunnen doen voor Emilie. Want sinds de uitbraak van het coronavirus verveelt Emilie zich enorm want ze kan niet meer meedoen met onze activiteiten. Gelukkig zijn Emilie en haar familie gezond en gaat het goed met ze.

* De naam Emilie is om veiligheidsredenen gefingeerd.