Aisha (15) voelt zich ondanks angst toch steeds veiliger

Zoals veel pubers in de hele wereld zit ook zij vol met vragen. Vol onzekerheden en angsten die horen bij die leeftijd. Alleen is de situatie van Aisha er een van oorlog en geweld. Het vijftienjarige Syrische meisje weet het soms gewoon niet meer. Wat doe ik hier in Libanon? Ben ik er veilig? Of komt hier ook oorlog? Want natuurlijk is zij bang. Maar natuurlijk laten we haar niet in de steek.
Gevlucht en op zoek naar veiligheid kwam Aisha met haar ouders naar Lebanon waar ze met hulp van War Child werkt aan een toekomst

De enige herinneringen die Aisha heeft aan Syrië zijn die van oorlog en verwoesting.

Foto: Marcel van der Steen

Op zevenjarige leeftijd vlucht Aisha met haar ouders en vier zussen weg van het geweld in Aleppo (Syrië). De enige herinneringen van toen bestaan uit beelden van bommen, paniek en verwoesting. Uiteindelijk weet haar gezin na een gevaarlijke reis Libanon te bereiken. Natuurlijk is Aisha doodsbang. Ze heeft moeten vluchten, alles achter moeten laten en komt aan in een totaal onbekend gebied.

Angstig

Aisha verblijft inmiddels acht jaar in Libanon. Ze zit nog steeds vol met vragen. Bovendien mist zij haar thuisland enorm. “Ik zou gewoon in Syrië moeten zijn natuurlijk. Waarom is daar al zolang oorlog? Wanneer kunnen we eindelijk terug?”, vraagt Aisha zich hardop af. Al die vragen en onzekerheden maken haar opnieuw angstig. Er is hier dan wel geen oorlog, maar echt veilig voelt zij zich nog steeds niet.

Glurend uit het raam van de tent in Lebanon zit een kind in lockdown vanwege corona

Leven in een tentenkamp in Libanon, kleding aan de waslijn War Child

Explosie

Want Aisha is vaak bang dat ook hier een oorlog kan uitbreken, vertelt ze. De recente explosie in de haven van hoofdstad Beiroet staat bij haar nog op het netvlies. Het deed Aisha direct weer denken aan alle ellende die zij vroeger van dichtbij heeft meegemaakt. En zo komen traumatische ervaringen op onverwachtse momenten weer opeens sterk naar boven. Die angsten blijven haar achtervolgen. De beelden spelen zich telkens weer af.

Veilige plek & gevoel

Voor deze en vele andere angsten en herinneringen is het Shield-programma van War Child opgezet. Hierin ondersteunen wij kinderen met het verwerken van hun vaak heftige ervaringen als gevolg van oorlog en geweld. Dat doen we met onderwijs en psychosociale steun. En het werkt. Aisha: “Ja, ik voel mij een stuk beter nu. Veel mensen helpen en beschermen mij. Zij geven goed advies waardoor ik mij veiliger voel.” Maar dan…

Komkommers plukken

De sleur van het dagelijkse leven in het tentenkamp breekt haar langzaam op. Ze heeft weinig bewegingsvrijheid en sociale contacten. ’s Morgensvroeg werkt Aisha twee uur op het veld om komkommers te plukken. Daarna is het tijd voor school. Maar dat is nu helaas voorbij. Want ook hier is het coronavirus uitgebroken en zijn de scholen vanwege een lockdown gesloten. Ook dat nog.

De komkommervelden bij Aisha's tentenkamp waar zij voor school nog 2 uur lang komkommers plukt War Child

’s Morgensvroeg werkt Aisha twee uur op het veld vlakbij het tentenkamp in Libanon om komkommers te plukken.

Foto: Marcel van der Steen

Terug de tent in

Is het geen oorlog, dan is het wel een nieuw virus dat Aisha en haar gezin angst aanjaagt. En dus breekt weer een tijd vol onzekerheid aan. Zoveel mogelijk binnen blijven. Hoe gevaarlijk is het virus? Wat gaat er nu gebeuren? We hebben helaas de activiteiten voor Aisha en alle kinderen moeten stoppen. Toch blijft War Child op gepaste afstand dichtbij de kinderen. Dus ook dichtbij Aisha.

WhatsApp

We zoeken Aisha en de andere kinderen op. We praten met ze via de telefoon en WhatsApp. Zo weten wij hoe het met ze gaat en wat wij nog meer voor hen kunnen betekenen. We helpen ze om zich veilig te voelen. Tegelijkertijd zorgen we voor onderwijs op afstand, zodat de kinderen zo min mogelijk achterstand oplopen. En Aisha?

Gevluchte Aisha uit Syrie woont nu in een tentenkamp in Libanon waar ze nog steeds bang is voor oorlog

Nu is het geen oorlog maar het coronavirus dat Aisha angstig maakt. War Child helpt haar om zich veilig te voelen.

Foto: Marcel van der Steen

Mensenrechten

Zij lijkt veerkrachtiger dan ooit. Ook al mist ze haar school, de lessen via WhatsApp doen haar goed. Aisha is een stuk positiever en denkt veel na over haar toekomst. “Zodra het kan, wil ik terugkeren naar Syrië. Dan wil ik politieagente worden”, vertelt ze glimlachend. “Voor mij staan politieagenten namelijk gelijk aan het verdedigen van mensenrechten. Daar wil ik voor gaan in Syrië!”

*De naam Aisha is om veiligheidsredenen gefingeerd.