Alma Mustafić uit Srebrenica: "Wij moeten toekomstige generaties beschermen"
Een verscheurd land
Vóór de genocide was Srebrenica, een stad op de grenslijn tussen oost en west in het huidige Bosnië en Herzegovina, een hechte gemeenschap. Niemand stond stil bij de verschillen. “Wij deden alles samen—suikerfeest, kerst, verjaardagen.” Maar de opkomst van de populistische Milosevic en zijn nationalistische politiek verdeelde families en vrienden. “Toen mijn beste vriendin opeens vroeg ‘wat ben jij?’ voelde ik me minderwaardig, alsof ik iets misdaan had.”
“Al snel begon het oorlogsgeweld: moorden beschietingen en vervolging, puur om wie we waren,” zegt Alma. “Vanwege de genocide, die al maanden aan de gang was, werd Srebrenica uitgeroepen tot een VN ‘safe area’, waar de burgerbevolking veilig zou moeten zijn. Maar na anderhalf jaar werd de stad alsnog aangevallen en zochten we bescherming bij de Nederlandse VN basis. Maar ook daar werden we door de Nederlandse blauwhelmen weggestuurd. Dat was het laatste moment dat ik mijn vader zag.”
Achtervolgt door genocide
Alma’s moeder vlucht met haar dochters en zoon naar Nederland. Opnieuw beginnen in het land dat in 2013 officieel aansprakelijk werd gesteld voor de dood van Alma’s vader, is geen gemakkelijke opgave. Het verlies van haar vader, vele andere familieleden, vrienden en buren en haar oorlogstrauma’s achtervolgen Alma tot op de dag van vandaag. “Temeer doordat mensen in Nederland niets weten van een genocide waarbij Nederland zelf betrokken was. Wat mij vooral achtervolgd is de onverschilligheid van mensen als het om een genocide gaat. Ook mijn kinderen zijn getekend: zij hebben de genocide nooit meegemaakt, maar voelen de gevolgen ervan."
Toekomstige generaties beschermen
Een veilige plek waar je kind kunt zijn en je verhaal mag bestaan—dat miste Alma bij aankomst in Nederland. "War Child was er toen nog niet. Ik waardeer hoe zij nu investeren in sport, spel en muziek, essentieel voor de mentale gezondheid van kinderen."
Als genocidedeskundige zet Alma zich in om bewustwording te creëren over de oorzaken en gevolgen van genocide, om herhaling te voorkomen en zodoende toekomstige generaties te beschermen.
“Je kunt het verleden niet veranderen, maar wel voorkomen dat volgende generaties dezelfde pijn ervaren. Dat kan alleen als we proberen de genocide die op dit moment wordt gepleegd, te stoppen. Kinderen in Gaza zullen dezelfde pijn ervaren als we nu niets doen.”
